Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
nobilito
|
|
2. Person Singular |
nobilitas
|
|
3. Person Singular |
nobilitat
|
|
1. Person Plural |
nobilitamus
|
|
2. Person Plural |
nobilitatis
|
|
3. Person Plural |
nobilitant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
nobilitor
|
|
2. Person Singular |
nobilitaris nobilitare
|
|
3. Person Singular |
nobilitatur
|
|
1. Person Plural |
nobilitamur
|
|
2. Person Plural |
nobilitamini
|
|
3. Person Plural |
nobilitantur
|
|
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
nobilitem
|
|
2. Person Singular |
nobilites
|
|
3. Person Singular |
nobilitet
|
|
1. Person Plural |
nobilitemus
|
|
2. Person Plural |
nobilitetis
|
|
3. Person Plural |
nobilitent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
nobiliter
|
|
2. Person Singular |
nobiliteris nobilitere
|
|
3. Person Singular |
nobilitetur
|
|
1. Person Plural |
nobilitemur
|
|
2. Person Plural |
nobilitemini
|
|
3. Person Plural |
nobilitentur
|
|
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
nobilitabam
|
|
2. Person Singular |
nobilitabas
|
|
3. Person Singular |
nobilitabat
|
|
1. Person Plural |
nobilitabamus
|
|
2. Person Plural |
nobilitabatis
|
|
3. Person Plural |
nobilitabant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
nobilitabar
|
|
2. Person Singular |
nobilitabaris nobilitabare
|
|
3. Person Singular |
nobilitabatur
|
|
1. Person Plural |
nobilitabamur
|
|
2. Person Plural |
nobilitabamini
|
|
3. Person Plural |
nobilitabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
nobilitarem
|
|
2. Person Singular |
nobilitares
|
|
3. Person Singular |
nobilitaret
|
|
1. Person Plural |
nobilitaremus
|
|
2. Person Plural |
nobilitaretis
|
|
3. Person Plural |
nobilitarent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
nobilitarer
|
|
2. Person Singular |
nobilitareris nobilitarere
|
|
3. Person Singular |
nobilitaretur
|
|
1. Person Plural |
nobilitaremur
|
|
2. Person Plural |
nobilitaremini
|
|
3. Person Plural |
nobilitarentur
|
|
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
nobilitabo
|
|
2. Person Singular |
nobilitabis
|
|
3. Person Singular |
nobilitabit
|
|
1. Person Plural |
nobilitabimus
|
|
2. Person Plural |
nobilitabitis
|
|
3. Person Plural |
nobilitabunt
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
nobilitabor
|
|
2. Person Singular |
nobilitaberis nobilitabere
|
|
3. Person Singular |
nobilitabitur
|
|
1. Person Plural |
nobilitabimur
|
|
2. Person Plural |
nobilitabimini
|
|
3. Person Plural |
nobilitabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
nobilitavi
|
|
2. Person Singular |
nobilitavisti
|
|
3. Person Singular |
nobilitavit
|
|
1. Person Plural |
nobilitavimus
|
|
2. Person Plural |
nobilitavistis
|
|
3. Person Plural |
nobilitaverunt nobilitavere
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
nobilitatus sum
|
|
2. Person Singular |
nobilitatus es
|
|
3. Person Singular |
nobilitatus est
|
|
1. Person Plural |
nobilitati sumus
|
|
2. Person Plural |
nobilitati estis
|
|
3. Person Plural |
nobilitati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
nobilitaverim
|
|
2. Person Singular |
nobilitaveris
|
|
3. Person Singular |
nobilitaverit
|
|
1. Person Plural |
nobilitaverimus
|
|
2. Person Plural |
nobilitaveritis
|
|
3. Person Plural |
nobilitaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
nobilitatus sim
|
|
2. Person Singular |
nobilitatus sis
|
|
3. Person Singular |
nobilitatus sit
|
|
1. Person Plural |
nobilitati simus
|
|
2. Person Plural |
nobilitati sitis
|
|
3. Person Plural |
nobilitati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
nobilitaveram
|
|
2. Person Singular |
nobilitaveras
|
|
3. Person Singular |
nobilitaverat
|
|
1. Person Plural |
nobilitaveramus
|
|
2. Person Plural |
nobilitaveratis
|
|
3. Person Plural |
nobilitaverant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
nobilitatus eram
|
|
2. Person Singular |
nobilitatus eras
|
|
3. Person Singular |
nobilitatus erat
|
|
1. Person Plural |
nobilitati eramus
|
|
2. Person Plural |
nobilitati eratis
|
|
3. Person Plural |
nobilitati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
nobilitavissem
|
|
2. Person Singular |
nobilitavisses
|
|
3. Person Singular |
nobilitavisset
|
|
1. Person Plural |
nobilitavissemus
|
|
2. Person Plural |
nobilitavissetis
|
|
3. Person Plural |
nobilitavissent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
nobilitatus essem
|
|
2. Person Singular |
nobilitatus esses
|
|
3. Person Singular |
nobilitatus esset
|
|
1. Person Plural |
nobilitati essemus
|
|
2. Person Plural |
nobilitati essetis
|
|
3. Person Plural |
nobilitati essent
|
|
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
nobilitavero
|
|
2. Person Singular |
nobilitaveris
|
|
3. Person Singular |
nobilitaverit
|
|
1. Person Plural |
nobilitaverimus
|
|
2. Person Plural |
nobilitaveritis
|
|
3. Person Plural |
nobilitaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
nobilitatus ero
|
|
2. Person Singular |
nobilitatus eris
|
|
3. Person Singular |
nobilitatus erit
|
|
1. Person Plural |
nobilitati erimus
|
|
2. Person Plural |
nobilitati eritis
|
|
3. Person Plural |
nobilitati erunt
|
|
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
nobilitare
|
|
Vorzeitigkeit |
nobilitavisse
|
|
Nachzeitigkeit |
nobilitaturum esse
|
|
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
nobilitari nobilitarier
|
|
Vorzeitigkeit |
nobilitatum esse
|
|
Nachzeitigkeit |
nobilitatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
nobilita
|
! |
2. Person Plural |
nobilitate
|
! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
nobilitato
|
3. Person Singular |
nobilitato
|
2. Person Plural |
nobilitatote
|
3. Person Plural |
nobilitanto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
nobilitare
|
das |
Genitiv |
nobilitandi
|
des es |
Dativ |
nobilitando
|
dem |
Akkusativ |
nobilitandum
|
das |
Ablativ |
nobilitando
|
durch das |
Vokativ |
nobilitande
|
! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
nobilitandus
|
nobilitanda
|
nobilitandum
|
Genitiv |
nobilitandi
|
nobilitandae
|
nobilitandi
|
Dativ |
nobilitando
|
nobilitandae
|
nobilitando
|
Akkusativ |
nobilitandum
|
nobilitandam
|
nobilitandum
|
Ablativ |
nobilitando
|
nobilitanda
|
nobilitando
|
Vokativ |
nobilitande
|
nobilitanda
|
nobilitandum
|
Plural
Nominativ |
nobilitandi
|
nobilitandae
|
nobilitanda
|
Genitiv |
nobilitandorum
|
nobilitandarum
|
nobilitandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
nobilitandos
|
nobilitandas
|
nobilitanda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
nobilitandi
|
nobilitandae
|
nobilitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
nobilitans
|
nobilitans
|
nobilitans
|
Genitiv |
nobilitantis
|
nobilitantis
|
nobilitantis
|
Dativ |
nobilitanti
|
nobilitanti
|
nobilitanti
|
Akkusativ |
nobilitantem
|
nobilitantem
|
nobilitans
|
Ablativ |
nobilitanti nobilitante
|
nobilitanti nobilitante
|
nobilitanti nobilitante
|
Vokativ |
nobilitans
|
nobilitans
|
nobilitans
|
Plural
Nominativ |
nobilitantes
|
nobilitantes
|
nobilitantia
|
Genitiv |
nobilitantium nobilitantum
|
nobilitantium nobilitantum
|
nobilitantium nobilitantum
|
Dativ |
nobilitantibus
|
nobilitantibus
|
nobilitantibus
|
Akkusativ |
nobilitantes
|
nobilitantes
|
nobilitantia
|
Ablativ |
nobilitantibus
|
nobilitantibus
|
nobilitantibus
|
Vokativ |
nobilitantes
|
nobilitantes
|
nobilitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
nobilitatus
|
nobilitata
|
nobilitatum
|
Genitiv |
nobilitati
|
nobilitatae
|
nobilitati
|
Dativ |
nobilitato
|
nobilitatae
|
nobilitato
|
Akkusativ |
nobilitatum
|
nobilitatam
|
nobilitatum
|
Ablativ |
nobilitato
|
nobilitata
|
nobilitato
|
Vokativ |
nobilitate
|
nobilitata
|
nobilitatum
|
Plural
Nominativ |
nobilitati
|
nobilitatae
|
nobilitata
|
Genitiv |
nobilitatorum
|
nobilitatarum
|
nobilitatorum
|
Dativ |
nobilitatis
|
nobilitatis
|
nobilitatis
|
Akkusativ |
nobilitatos
|
nobilitatas
|
nobilitata
|
Ablativ |
nobilitatis
|
nobilitatis
|
nobilitatis
|
Vokativ |
nobilitati
|
nobilitatae
|
nobilitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
nobilitaturus
|
nobilitatura
|
nobilitaturum
|
Genitiv |
nobilitaturi
|
nobilitaturae
|
nobilitaturi
|
Dativ |
nobilitaturo
|
nobilitaturae
|
nobilitaturo
|
Akkusativ |
nobilitaturum
|
nobilitaturam
|
nobilitaturum
|
Ablativ |
nobilitaturo
|
nobilitatura
|
nobilitaturo
|
Vokativ |
nobilitature
|
nobilitatura
|
nobilitaturum
|
Plural
Nominativ |
nobilitaturi
|
nobilitaturae
|
nobilitatura
|
Genitiv |
nobilitaturorum
|
nobilitaturarum
|
nobilitaturorum
|
Dativ |
nobilitaturis
|
nobilitaturis
|
nobilitaturis
|
Akkusativ |
nobilitaturos
|
nobilitaturas
|
nobilitatura
|
Ablativ |
nobilitaturis
|
nobilitaturis
|
nobilitaturis
|
Vokativ |
nobilitaturi
|
nobilitaturae
|
nobilitatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
nobilitatum
|
nobilitatu
|