Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntio
|
|
2. Person Singular |
pronuntias
|
|
3. Person Singular |
pronuntiat
|
|
1. Person Plural |
pronuntiamus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiatis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntior
|
|
2. Person Singular |
pronuntiaris pronuntiare
|
|
3. Person Singular |
pronuntiatur
|
|
1. Person Plural |
pronuntiamur
|
|
2. Person Plural |
pronuntiamini
|
|
3. Person Plural |
pronuntiantur
|
|
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiem
|
|
2. Person Singular |
pronunties
|
|
3. Person Singular |
pronuntiet
|
|
1. Person Plural |
pronuntiemus
|
|
2. Person Plural |
pronuntietis
|
|
3. Person Plural |
pronuntient
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntier
|
|
2. Person Singular |
pronuntieris pronuntiere
|
|
3. Person Singular |
pronuntietur
|
|
1. Person Plural |
pronuntiemur
|
|
2. Person Plural |
pronuntiemini
|
|
3. Person Plural |
pronuntientur
|
|
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiabam
|
|
2. Person Singular |
pronuntiabas
|
|
3. Person Singular |
pronuntiabat
|
|
1. Person Plural |
pronuntiabamus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiabatis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiabant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiabar
|
|
2. Person Singular |
pronuntiabaris pronuntiabare
|
|
3. Person Singular |
pronuntiabatur
|
|
1. Person Plural |
pronuntiabamur
|
|
2. Person Plural |
pronuntiabamini
|
|
3. Person Plural |
pronuntiabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiarem
|
|
2. Person Singular |
pronuntiares
|
|
3. Person Singular |
pronuntiaret
|
|
1. Person Plural |
pronuntiaremus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiaretis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiarent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiarer
|
|
2. Person Singular |
pronuntiareris pronuntiarere
|
|
3. Person Singular |
pronuntiaretur
|
|
1. Person Plural |
pronuntiaremur
|
|
2. Person Plural |
pronuntiaremini
|
|
3. Person Plural |
pronuntiarentur
|
|
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiabo
|
|
2. Person Singular |
pronuntiabis
|
|
3. Person Singular |
pronuntiabit
|
|
1. Person Plural |
pronuntiabimus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiabitis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiabunt
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiabor
|
|
2. Person Singular |
pronuntiaberis pronuntiabere
|
|
3. Person Singular |
pronuntiabitur
|
|
1. Person Plural |
pronuntiabimur
|
|
2. Person Plural |
pronuntiabimini
|
|
3. Person Plural |
pronuntiabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiavi
|
|
2. Person Singular |
pronuntiavisti
|
|
3. Person Singular |
pronuntiavit
|
|
1. Person Plural |
pronuntiavimus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiavistis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiaverunt pronuntiavere
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiatus sum
|
|
2. Person Singular |
pronuntiatus es
|
|
3. Person Singular |
pronuntiatus est
|
|
1. Person Plural |
pronuntiati sumus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiati estis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiaverim
|
|
2. Person Singular |
pronuntiaveris
|
|
3. Person Singular |
pronuntiaverit
|
|
1. Person Plural |
pronuntiaverimus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiaveritis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiatus sim
|
|
2. Person Singular |
pronuntiatus sis
|
|
3. Person Singular |
pronuntiatus sit
|
|
1. Person Plural |
pronuntiati simus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiati sitis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiaveram
|
|
2. Person Singular |
pronuntiaveras
|
|
3. Person Singular |
pronuntiaverat
|
|
1. Person Plural |
pronuntiaveramus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiaveratis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiaverant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiatus eram
|
|
2. Person Singular |
pronuntiatus eras
|
|
3. Person Singular |
pronuntiatus erat
|
|
1. Person Plural |
pronuntiati eramus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiati eratis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiavissem
|
|
2. Person Singular |
pronuntiavisses
|
|
3. Person Singular |
pronuntiavisset
|
|
1. Person Plural |
pronuntiavissemus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiavissetis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiavissent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiatus essem
|
|
2. Person Singular |
pronuntiatus esses
|
|
3. Person Singular |
pronuntiatus esset
|
|
1. Person Plural |
pronuntiati essemus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiati essetis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiati essent
|
|
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiavero
|
|
2. Person Singular |
pronuntiaveris
|
|
3. Person Singular |
pronuntiaverit
|
|
1. Person Plural |
pronuntiaverimus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiaveritis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiatus ero
|
|
2. Person Singular |
pronuntiatus eris
|
|
3. Person Singular |
pronuntiatus erit
|
|
1. Person Plural |
pronuntiati erimus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiati eritis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiati erunt
|
|
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
pronuntiare
|
|
Vorzeitigkeit |
pronuntiavisse
|
|
Nachzeitigkeit |
pronuntiaturum esse
|
|
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
pronuntiari pronuntiarier
|
|
Vorzeitigkeit |
pronuntiatum esse
|
|
Nachzeitigkeit |
pronuntiatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
pronuntia
|
! |
2. Person Plural |
pronuntiate
|
! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
pronuntiato
|
3. Person Singular |
pronuntiato
|
2. Person Plural |
pronuntiatote
|
3. Person Plural |
pronuntianto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
pronuntiare
|
das |
Genitiv |
pronuntiandi
|
des es |
Dativ |
pronuntiando
|
dem |
Akkusativ |
pronuntiandum
|
das |
Ablativ |
pronuntiando
|
durch das |
Vokativ |
pronuntiande
|
! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
pronuntiandus
|
pronuntianda
|
pronuntiandum
|
Genitiv |
pronuntiandi
|
pronuntiandae
|
pronuntiandi
|
Dativ |
pronuntiando
|
pronuntiandae
|
pronuntiando
|
Akkusativ |
pronuntiandum
|
pronuntiandam
|
pronuntiandum
|
Ablativ |
pronuntiando
|
pronuntianda
|
pronuntiando
|
Vokativ |
pronuntiande
|
pronuntianda
|
pronuntiandum
|
Plural
Nominativ |
pronuntiandi
|
pronuntiandae
|
pronuntianda
|
Genitiv |
pronuntiandorum
|
pronuntiandarum
|
pronuntiandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
pronuntiandos
|
pronuntiandas
|
pronuntianda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
pronuntiandi
|
pronuntiandae
|
pronuntianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
pronuntians
|
pronuntians
|
pronuntians
|
Genitiv |
pronuntiantis
|
pronuntiantis
|
pronuntiantis
|
Dativ |
pronuntianti
|
pronuntianti
|
pronuntianti
|
Akkusativ |
pronuntiantem
|
pronuntiantem
|
pronuntians
|
Ablativ |
pronuntianti pronuntiante
|
pronuntianti pronuntiante
|
pronuntianti pronuntiante
|
Vokativ |
pronuntians
|
pronuntians
|
pronuntians
|
Plural
Nominativ |
pronuntiantes
|
pronuntiantes
|
pronuntiantia
|
Genitiv |
pronuntiantium pronuntiantum
|
pronuntiantium pronuntiantum
|
pronuntiantium pronuntiantum
|
Dativ |
pronuntiantibus
|
pronuntiantibus
|
pronuntiantibus
|
Akkusativ |
pronuntiantes
|
pronuntiantes
|
pronuntiantia
|
Ablativ |
pronuntiantibus
|
pronuntiantibus
|
pronuntiantibus
|
Vokativ |
pronuntiantes
|
pronuntiantes
|
pronuntiantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
pronuntiatus
|
pronuntiata
|
pronuntiatum
|
Genitiv |
pronuntiati
|
pronuntiatae
|
pronuntiati
|
Dativ |
pronuntiato
|
pronuntiatae
|
pronuntiato
|
Akkusativ |
pronuntiatum
|
pronuntiatam
|
pronuntiatum
|
Ablativ |
pronuntiato
|
pronuntiata
|
pronuntiato
|
Vokativ |
pronuntiate
|
pronuntiata
|
pronuntiatum
|
Plural
Nominativ |
pronuntiati
|
pronuntiatae
|
pronuntiata
|
Genitiv |
pronuntiatorum
|
pronuntiatarum
|
pronuntiatorum
|
Dativ |
pronuntiatis
|
pronuntiatis
|
pronuntiatis
|
Akkusativ |
pronuntiatos
|
pronuntiatas
|
pronuntiata
|
Ablativ |
pronuntiatis
|
pronuntiatis
|
pronuntiatis
|
Vokativ |
pronuntiati
|
pronuntiatae
|
pronuntiata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
pronuntiaturus
|
pronuntiatura
|
pronuntiaturum
|
Genitiv |
pronuntiaturi
|
pronuntiaturae
|
pronuntiaturi
|
Dativ |
pronuntiaturo
|
pronuntiaturae
|
pronuntiaturo
|
Akkusativ |
pronuntiaturum
|
pronuntiaturam
|
pronuntiaturum
|
Ablativ |
pronuntiaturo
|
pronuntiatura
|
pronuntiaturo
|
Vokativ |
pronuntiature
|
pronuntiatura
|
pronuntiaturum
|
Plural
Nominativ |
pronuntiaturi
|
pronuntiaturae
|
pronuntiatura
|
Genitiv |
pronuntiaturorum
|
pronuntiaturarum
|
pronuntiaturorum
|
Dativ |
pronuntiaturis
|
pronuntiaturis
|
pronuntiaturis
|
Akkusativ |
pronuntiaturos
|
pronuntiaturas
|
pronuntiatura
|
Ablativ |
pronuntiaturis
|
pronuntiaturis
|
pronuntiaturis
|
Vokativ |
pronuntiaturi
|
pronuntiaturae
|
pronuntiatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
pronuntiatum
|
pronuntiatu
|
Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntio
|
ich verkünde |
2. Person Singular |
pronuntias
|
du verkündest |
3. Person Singular |
pronuntiat
|
er/sie/es verkündet |
1. Person Plural |
pronuntiamus
|
wir verkünden |
2. Person Plural |
pronuntiatis
|
ihr verkündet |
3. Person Plural |
pronuntiant
|
sie verkünden |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntior
|
ich werde verkündet |
2. Person Singular |
pronuntiaris pronuntiare
|
du wirst verkündet |
3. Person Singular |
pronuntiatur
|
er/sie/es wird verkündet |
1. Person Plural |
pronuntiamur
|
wir werden verkündet |
2. Person Plural |
pronuntiamini
|
ihr werdet verkündet |
3. Person Plural |
pronuntiantur
|
sie werden verkündet |
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiem
|
ich verkünde |
2. Person Singular |
pronunties
|
du verkündest |
3. Person Singular |
pronuntiet
|
er/sie/es verkünde |
1. Person Plural |
pronuntiemus
|
wir verkünden |
2. Person Plural |
pronuntietis
|
ihr verkündet |
3. Person Plural |
pronuntient
|
sie verkünden |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntier
|
ich werde verkündet |
2. Person Singular |
pronuntieris pronuntiere
|
du werdest verkündet |
3. Person Singular |
pronuntietur
|
er/sie/es werde verkündet |
1. Person Plural |
pronuntiemur
|
wir werden verkündet |
2. Person Plural |
pronuntiemini
|
ihr werdet verkündet |
3. Person Plural |
pronuntientur
|
sie werden verkündet |
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiabam
|
ich verkündete |
2. Person Singular |
pronuntiabas
|
du verkündetest |
3. Person Singular |
pronuntiabat
|
er/sie/es verkündete |
1. Person Plural |
pronuntiabamus
|
wir verkündeten |
2. Person Plural |
pronuntiabatis
|
ihr verkündetet |
3. Person Plural |
pronuntiabant
|
sie verkündeten |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiabar
|
ich wurde verkündet |
2. Person Singular |
pronuntiabaris pronuntiabare
|
du wurdest verkündet |
3. Person Singular |
pronuntiabatur
|
er/sie/es wurde verkündet |
1. Person Plural |
pronuntiabamur
|
wir wurden verkündet |
2. Person Plural |
pronuntiabamini
|
ihr wurdet verkündet |
3. Person Plural |
pronuntiabantur
|
sie wurden verkündet |
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiarem
|
ich verkündete |
2. Person Singular |
pronuntiares
|
du verkündetest |
3. Person Singular |
pronuntiaret
|
er/sie/es verkündete |
1. Person Plural |
pronuntiaremus
|
wir verkündeten |
2. Person Plural |
pronuntiaretis
|
ihr verkündetet |
3. Person Plural |
pronuntiarent
|
sie verkündeten |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiarer
|
ich würde verkündet |
2. Person Singular |
pronuntiareris pronuntiarere
|
du würdest verkündet |
3. Person Singular |
pronuntiaretur
|
er/sie/es würde verkündet |
1. Person Plural |
pronuntiaremur
|
wir würden verkündet |
2. Person Plural |
pronuntiaremini
|
ihr würdet verkündet |
3. Person Plural |
pronuntiarentur
|
sie würden verkündet |
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiabo
|
ich werde verkünden |
2. Person Singular |
pronuntiabis
|
du wirst verkünden |
3. Person Singular |
pronuntiabit
|
er/sie/es wird verkünden |
1. Person Plural |
pronuntiabimus
|
wir werden verkünden |
2. Person Plural |
pronuntiabitis
|
ihr werdet verkünden |
3. Person Plural |
pronuntiabunt
|
sie werden verkünden |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiabor
|
ich werde verkündet |
2. Person Singular |
pronuntiaberis pronuntiabere
|
du wirst verkündet |
3. Person Singular |
pronuntiabitur
|
er/sie/es wird verkündet |
1. Person Plural |
pronuntiabimur
|
wir werden verkündet |
2. Person Plural |
pronuntiabimini
|
ihr werdet verkündet |
3. Person Plural |
pronuntiabuntur
|
sie werden verkündet |
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiavi
|
ich habe verkündet |
2. Person Singular |
pronuntiavisti
|
du hast verkündet |
3. Person Singular |
pronuntiavit
|
er/sie/es hat verkündet |
1. Person Plural |
pronuntiavimus
|
wir haben verkündet |
2. Person Plural |
pronuntiavistis
|
ihr habt verkündet |
3. Person Plural |
pronuntiaverunt pronuntiavere
|
sie haben verkündet |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiatus sum
|
ich bin verkündet worden |
2. Person Singular |
pronuntiatus es
|
du bist verkündet worden |
3. Person Singular |
pronuntiatus est
|
er/sie/es ist verkündet worden |
1. Person Plural |
pronuntiati sumus
|
wir sind verkündet worden |
2. Person Plural |
pronuntiati estis
|
ihr seid verkündet worden |
3. Person Plural |
pronuntiati sunt
|
sie sind verkündet worden |
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiaverim
|
ich habe verkündet |
2. Person Singular |
pronuntiaveris
|
du habest verkündet |
3. Person Singular |
pronuntiaverit
|
er/sie/es habe verkündet |
1. Person Plural |
pronuntiaverimus
|
wir haben verkündet |
2. Person Plural |
pronuntiaveritis
|
ihr habet verkündet |
3. Person Plural |
pronuntiaverint
|
sie haben verkündet |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiatus sim
|
ich sei verkündet worden |
2. Person Singular |
pronuntiatus sis
|
du seiest verkündet worden |
3. Person Singular |
pronuntiatus sit
|
er/sie/es sei verkündet worden |
1. Person Plural |
pronuntiati simus
|
wir seien verkündet worden |
2. Person Plural |
pronuntiati sitis
|
ihr seiet verkündet worden |
3. Person Plural |
pronuntiati sint
|
sie seien verkündet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiaveram
|
ich hatte verkündet |
2. Person Singular |
pronuntiaveras
|
du hattest verkündet |
3. Person Singular |
pronuntiaverat
|
er/sie/es hatte verkündet |
1. Person Plural |
pronuntiaveramus
|
wir hatten verkündet |
2. Person Plural |
pronuntiaveratis
|
ihr hattet verkündet |
3. Person Plural |
pronuntiaverant
|
sie hatten verkündet |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiatus eram
|
ich war verkündet worden |
2. Person Singular |
pronuntiatus eras
|
du warst verkündet worden |
3. Person Singular |
pronuntiatus erat
|
er/sie/es war verkündet worden |
1. Person Plural |
pronuntiati eramus
|
wir waren verkündet worden |
2. Person Plural |
pronuntiati eratis
|
ihr warst verkündet worden |
3. Person Plural |
pronuntiati erant
|
sie waren verkündet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiavissem
|
ich hätte verkündet |
2. Person Singular |
pronuntiavisses
|
du hättest verkündet |
3. Person Singular |
pronuntiavisset
|
er/sie/es hätte verkündet |
1. Person Plural |
pronuntiavissemus
|
wir hätten verkündet |
2. Person Plural |
pronuntiavissetis
|
ihr hättet verkündet |
3. Person Plural |
pronuntiavissent
|
sie hätten verkündet |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiatus essem
|
ich wäre verkündet worden |
2. Person Singular |
pronuntiatus esses
|
du wärest verkündet worden |
3. Person Singular |
pronuntiatus esset
|
er/sie/es wäre verkündet worden |
1. Person Plural |
pronuntiati essemus
|
wir wären verkündet worden |
2. Person Plural |
pronuntiati essetis
|
ihr wäret verkündet worden |
3. Person Plural |
pronuntiati essent
|
sie wären verkündet worden |
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiavero
|
ich werde verkündet haben |
2. Person Singular |
pronuntiaveris
|
du wirst verkündet haben |
3. Person Singular |
pronuntiaverit
|
er/sie/es wird verkündet haben |
1. Person Plural |
pronuntiaverimus
|
wir werden verkündet haben |
2. Person Plural |
pronuntiaveritis
|
ihr werdet verkündet haben |
3. Person Plural |
pronuntiaverint
|
sie werden verkündet haben |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiatus ero
|
ich werde verkündet worden sein |
2. Person Singular |
pronuntiatus eris
|
du werdest verkündet worden sein |
3. Person Singular |
pronuntiatus erit
|
er/sie/es werde verkündet worden sein |
1. Person Plural |
pronuntiati erimus
|
wir werden verkündet worden sein |
2. Person Plural |
pronuntiati eritis
|
ihr werdet verkündet worden sein |
3. Person Plural |
pronuntiati erunt
|
sie werden verkündet worden sein |
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
pronuntiare
|
verkünden |
Vorzeitigkeit |
pronuntiavisse
|
verkündet haben |
Nachzeitigkeit |
pronuntiaturum esse
|
verkünden werden |
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
pronuntiari pronuntiarier
|
verkündet werden |
Vorzeitigkeit |
pronuntiatum esse
|
verkündet worden sein |
Nachzeitigkeit |
pronuntiatum iri
|
künftig verkündet werden |
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
pronuntia
|
verkünde! |
2. Person Plural |
pronuntiate
|
verkündet! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
pronuntiato
|
3. Person Singular |
pronuntiato
|
2. Person Plural |
pronuntiatote
|
3. Person Plural |
pronuntianto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
pronuntiare
|
das Verkünden |
Genitiv |
pronuntiandi
|
des Verkündens |
Dativ |
pronuntiando
|
dem Verkünden |
Akkusativ |
pronuntiandum
|
das Verkünden |
Ablativ |
pronuntiando
|
durch das Verkünden |
Vokativ |
pronuntiande
|
Verkünden! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
pronuntiandus
|
pronuntianda
|
pronuntiandum
|
Genitiv |
pronuntiandi
|
pronuntiandae
|
pronuntiandi
|
Dativ |
pronuntiando
|
pronuntiandae
|
pronuntiando
|
Akkusativ |
pronuntiandum
|
pronuntiandam
|
pronuntiandum
|
Ablativ |
pronuntiando
|
pronuntianda
|
pronuntiando
|
Vokativ |
pronuntiande
|
pronuntianda
|
pronuntiandum
|
Plural
Nominativ |
pronuntiandi
|
pronuntiandae
|
pronuntianda
|
Genitiv |
pronuntiandorum
|
pronuntiandarum
|
pronuntiandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
pronuntiandos
|
pronuntiandas
|
pronuntianda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
pronuntiandi
|
pronuntiandae
|
pronuntianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
pronuntians
|
pronuntians
|
pronuntians
|
Genitiv |
pronuntiantis
|
pronuntiantis
|
pronuntiantis
|
Dativ |
pronuntianti
|
pronuntianti
|
pronuntianti
|
Akkusativ |
pronuntiantem
|
pronuntiantem
|
pronuntians
|
Ablativ |
pronuntianti pronuntiante
|
pronuntianti pronuntiante
|
pronuntianti pronuntiante
|
Vokativ |
pronuntians
|
pronuntians
|
pronuntians
|
Plural
Nominativ |
pronuntiantes
|
pronuntiantes
|
pronuntiantia
|
Genitiv |
pronuntiantium pronuntiantum
|
pronuntiantium pronuntiantum
|
pronuntiantium pronuntiantum
|
Dativ |
pronuntiantibus
|
pronuntiantibus
|
pronuntiantibus
|
Akkusativ |
pronuntiantes
|
pronuntiantes
|
pronuntiantia
|
Ablativ |
pronuntiantibus
|
pronuntiantibus
|
pronuntiantibus
|
Vokativ |
pronuntiantes
|
pronuntiantes
|
pronuntiantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
pronuntiatus
|
pronuntiata
|
pronuntiatum
|
Genitiv |
pronuntiati
|
pronuntiatae
|
pronuntiati
|
Dativ |
pronuntiato
|
pronuntiatae
|
pronuntiato
|
Akkusativ |
pronuntiatum
|
pronuntiatam
|
pronuntiatum
|
Ablativ |
pronuntiato
|
pronuntiata
|
pronuntiato
|
Vokativ |
pronuntiate
|
pronuntiata
|
pronuntiatum
|
Plural
Nominativ |
pronuntiati
|
pronuntiatae
|
pronuntiata
|
Genitiv |
pronuntiatorum
|
pronuntiatarum
|
pronuntiatorum
|
Dativ |
pronuntiatis
|
pronuntiatis
|
pronuntiatis
|
Akkusativ |
pronuntiatos
|
pronuntiatas
|
pronuntiata
|
Ablativ |
pronuntiatis
|
pronuntiatis
|
pronuntiatis
|
Vokativ |
pronuntiati
|
pronuntiatae
|
pronuntiata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
pronuntiaturus
|
pronuntiatura
|
pronuntiaturum
|
Genitiv |
pronuntiaturi
|
pronuntiaturae
|
pronuntiaturi
|
Dativ |
pronuntiaturo
|
pronuntiaturae
|
pronuntiaturo
|
Akkusativ |
pronuntiaturum
|
pronuntiaturam
|
pronuntiaturum
|
Ablativ |
pronuntiaturo
|
pronuntiatura
|
pronuntiaturo
|
Vokativ |
pronuntiature
|
pronuntiatura
|
pronuntiaturum
|
Plural
Nominativ |
pronuntiaturi
|
pronuntiaturae
|
pronuntiatura
|
Genitiv |
pronuntiaturorum
|
pronuntiaturarum
|
pronuntiaturorum
|
Dativ |
pronuntiaturis
|
pronuntiaturis
|
pronuntiaturis
|
Akkusativ |
pronuntiaturos
|
pronuntiaturas
|
pronuntiatura
|
Ablativ |
pronuntiaturis
|
pronuntiaturis
|
pronuntiaturis
|
Vokativ |
pronuntiaturi
|
pronuntiaturae
|
pronuntiatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
pronuntiatum
|
pronuntiatu
|
Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntio
|
|
2. Person Singular |
pronuntias
|
|
3. Person Singular |
pronuntiat
|
|
1. Person Plural |
pronuntiamus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiatis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntior
|
|
2. Person Singular |
pronuntiaris pronuntiare
|
|
3. Person Singular |
pronuntiatur
|
|
1. Person Plural |
pronuntiamur
|
|
2. Person Plural |
pronuntiamini
|
|
3. Person Plural |
pronuntiantur
|
|
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiem
|
|
2. Person Singular |
pronunties
|
|
3. Person Singular |
pronuntiet
|
|
1. Person Plural |
pronuntiemus
|
|
2. Person Plural |
pronuntietis
|
|
3. Person Plural |
pronuntient
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntier
|
|
2. Person Singular |
pronuntieris pronuntiere
|
|
3. Person Singular |
pronuntietur
|
|
1. Person Plural |
pronuntiemur
|
|
2. Person Plural |
pronuntiemini
|
|
3. Person Plural |
pronuntientur
|
|
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiabam
|
|
2. Person Singular |
pronuntiabas
|
|
3. Person Singular |
pronuntiabat
|
|
1. Person Plural |
pronuntiabamus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiabatis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiabant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiabar
|
|
2. Person Singular |
pronuntiabaris pronuntiabare
|
|
3. Person Singular |
pronuntiabatur
|
|
1. Person Plural |
pronuntiabamur
|
|
2. Person Plural |
pronuntiabamini
|
|
3. Person Plural |
pronuntiabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiarem
|
|
2. Person Singular |
pronuntiares
|
|
3. Person Singular |
pronuntiaret
|
|
1. Person Plural |
pronuntiaremus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiaretis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiarent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiarer
|
|
2. Person Singular |
pronuntiareris pronuntiarere
|
|
3. Person Singular |
pronuntiaretur
|
|
1. Person Plural |
pronuntiaremur
|
|
2. Person Plural |
pronuntiaremini
|
|
3. Person Plural |
pronuntiarentur
|
|
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiabo
|
|
2. Person Singular |
pronuntiabis
|
|
3. Person Singular |
pronuntiabit
|
|
1. Person Plural |
pronuntiabimus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiabitis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiabunt
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiabor
|
|
2. Person Singular |
pronuntiaberis pronuntiabere
|
|
3. Person Singular |
pronuntiabitur
|
|
1. Person Plural |
pronuntiabimur
|
|
2. Person Plural |
pronuntiabimini
|
|
3. Person Plural |
pronuntiabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiavi
|
|
2. Person Singular |
pronuntiavisti
|
|
3. Person Singular |
pronuntiavit
|
|
1. Person Plural |
pronuntiavimus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiavistis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiaverunt pronuntiavere
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiatus sum
|
|
2. Person Singular |
pronuntiatus es
|
|
3. Person Singular |
pronuntiatus est
|
|
1. Person Plural |
pronuntiati sumus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiati estis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiaverim
|
|
2. Person Singular |
pronuntiaveris
|
|
3. Person Singular |
pronuntiaverit
|
|
1. Person Plural |
pronuntiaverimus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiaveritis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiatus sim
|
|
2. Person Singular |
pronuntiatus sis
|
|
3. Person Singular |
pronuntiatus sit
|
|
1. Person Plural |
pronuntiati simus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiati sitis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiaveram
|
|
2. Person Singular |
pronuntiaveras
|
|
3. Person Singular |
pronuntiaverat
|
|
1. Person Plural |
pronuntiaveramus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiaveratis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiaverant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiatus eram
|
|
2. Person Singular |
pronuntiatus eras
|
|
3. Person Singular |
pronuntiatus erat
|
|
1. Person Plural |
pronuntiati eramus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiati eratis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiavissem
|
|
2. Person Singular |
pronuntiavisses
|
|
3. Person Singular |
pronuntiavisset
|
|
1. Person Plural |
pronuntiavissemus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiavissetis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiavissent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiatus essem
|
|
2. Person Singular |
pronuntiatus esses
|
|
3. Person Singular |
pronuntiatus esset
|
|
1. Person Plural |
pronuntiati essemus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiati essetis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiati essent
|
|
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiavero
|
|
2. Person Singular |
pronuntiaveris
|
|
3. Person Singular |
pronuntiaverit
|
|
1. Person Plural |
pronuntiaverimus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiaveritis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
pronuntiatus ero
|
|
2. Person Singular |
pronuntiatus eris
|
|
3. Person Singular |
pronuntiatus erit
|
|
1. Person Plural |
pronuntiati erimus
|
|
2. Person Plural |
pronuntiati eritis
|
|
3. Person Plural |
pronuntiati erunt
|
|
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
pronuntiare
|
|
Vorzeitigkeit |
pronuntiavisse
|
|
Nachzeitigkeit |
pronuntiaturum esse
|
|
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
pronuntiari pronuntiarier
|
|
Vorzeitigkeit |
pronuntiatum esse
|
|
Nachzeitigkeit |
pronuntiatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
pronuntia
|
! |
2. Person Plural |
pronuntiate
|
! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
pronuntiato
|
3. Person Singular |
pronuntiato
|
2. Person Plural |
pronuntiatote
|
3. Person Plural |
pronuntianto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
pronuntiare
|
das |
Genitiv |
pronuntiandi
|
des es |
Dativ |
pronuntiando
|
dem |
Akkusativ |
pronuntiandum
|
das |
Ablativ |
pronuntiando
|
durch das |
Vokativ |
pronuntiande
|
! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
pronuntiandus
|
pronuntianda
|
pronuntiandum
|
Genitiv |
pronuntiandi
|
pronuntiandae
|
pronuntiandi
|
Dativ |
pronuntiando
|
pronuntiandae
|
pronuntiando
|
Akkusativ |
pronuntiandum
|
pronuntiandam
|
pronuntiandum
|
Ablativ |
pronuntiando
|
pronuntianda
|
pronuntiando
|
Vokativ |
pronuntiande
|
pronuntianda
|
pronuntiandum
|
Plural
Nominativ |
pronuntiandi
|
pronuntiandae
|
pronuntianda
|
Genitiv |
pronuntiandorum
|
pronuntiandarum
|
pronuntiandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
pronuntiandos
|
pronuntiandas
|
pronuntianda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
pronuntiandi
|
pronuntiandae
|
pronuntianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
pronuntians
|
pronuntians
|
pronuntians
|
Genitiv |
pronuntiantis
|
pronuntiantis
|
pronuntiantis
|
Dativ |
pronuntianti
|
pronuntianti
|
pronuntianti
|
Akkusativ |
pronuntiantem
|
pronuntiantem
|
pronuntians
|
Ablativ |
pronuntianti pronuntiante
|
pronuntianti pronuntiante
|
pronuntianti pronuntiante
|
Vokativ |
pronuntians
|
pronuntians
|
pronuntians
|
Plural
Nominativ |
pronuntiantes
|
pronuntiantes
|
pronuntiantia
|
Genitiv |
pronuntiantium pronuntiantum
|
pronuntiantium pronuntiantum
|
pronuntiantium pronuntiantum
|
Dativ |
pronuntiantibus
|
pronuntiantibus
|
pronuntiantibus
|
Akkusativ |
pronuntiantes
|
pronuntiantes
|
pronuntiantia
|
Ablativ |
pronuntiantibus
|
pronuntiantibus
|
pronuntiantibus
|
Vokativ |
pronuntiantes
|
pronuntiantes
|
pronuntiantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
pronuntiatus
|
pronuntiata
|
pronuntiatum
|
Genitiv |
pronuntiati
|
pronuntiatae
|
pronuntiati
|
Dativ |
pronuntiato
|
pronuntiatae
|
pronuntiato
|
Akkusativ |
pronuntiatum
|
pronuntiatam
|
pronuntiatum
|
Ablativ |
pronuntiato
|
pronuntiata
|
pronuntiato
|
Vokativ |
pronuntiate
|
pronuntiata
|
pronuntiatum
|
Plural
Nominativ |
pronuntiati
|
pronuntiatae
|
pronuntiata
|
Genitiv |
pronuntiatorum
|
pronuntiatarum
|
pronuntiatorum
|
Dativ |
pronuntiatis
|
pronuntiatis
|
pronuntiatis
|
Akkusativ |
pronuntiatos
|
pronuntiatas
|
pronuntiata
|
Ablativ |
pronuntiatis
|
pronuntiatis
|
pronuntiatis
|
Vokativ |
pronuntiati
|
pronuntiatae
|
pronuntiata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
pronuntiaturus
|
pronuntiatura
|
pronuntiaturum
|
Genitiv |
pronuntiaturi
|
pronuntiaturae
|
pronuntiaturi
|
Dativ |
pronuntiaturo
|
pronuntiaturae
|
pronuntiaturo
|
Akkusativ |
pronuntiaturum
|
pronuntiaturam
|
pronuntiaturum
|
Ablativ |
pronuntiaturo
|
pronuntiatura
|
pronuntiaturo
|
Vokativ |
pronuntiature
|
pronuntiatura
|
pronuntiaturum
|
Plural
Nominativ |
pronuntiaturi
|
pronuntiaturae
|
pronuntiatura
|
Genitiv |
pronuntiaturorum
|
pronuntiaturarum
|
pronuntiaturorum
|
Dativ |
pronuntiaturis
|
pronuntiaturis
|
pronuntiaturis
|
Akkusativ |
pronuntiaturos
|
pronuntiaturas
|
pronuntiatura
|
Ablativ |
pronuntiaturis
|
pronuntiaturis
|
pronuntiaturis
|
Vokativ |
pronuntiaturi
|
pronuntiaturae
|
pronuntiatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
pronuntiatum
|
pronuntiatu
|